کد مطلب:277123 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:122

محی الدین عربی
(متوفّای سال 638 هجری) كه دانشمندان عامّه عموماً، و عرفای شیعه خصوصاً او را سرآمد عارفان واصل به حقّ و رئیس شریعت و طریقت و حقیقت می دانند، درباره حضرت مهدی (علیه السلام) چنین می گوید:

«مهدی (علیه السلام) از عترت رسول اكرم و از نسل حضرت فاطمه (علیها السلام) است. جدّش امام حسین و پدرش امام حسن عسكری، پسر امام علی نقی، پسر امام محمّد تقی، پسر امام علی رضا، پسر امام موسای كاظم، پسر امام جعفر صادق، پسر امام محمّد باقر، پسر امام زین العابدین علی، پسر امام حسین، پسر امام علی بن ابی طالب (علیهم السلام) است.

او هم نام رسول خدا (صلی الله علیه وآله وسلم) است، مسلمانان در بین ركن و مقام با او بیعت می كنند. وی در آفرینش چون رسول اكرم و در اخلاق یك درجه پایین تر از اوست؛ زیرا بدیهی است كه كسی نمی تواند در سطح پیامبر اكرم باشد چه آن كه خدای تعالی درباره او فرموده است: (إِنَّكَ لَعَلی خُلُق عَظیم). [1] .

مهدی، پیشانی گشاده و نورانی و بینی كشیده و باریك دارد. خوشبخت ترین مردمان بعد از ظهور او اهل كوفه می باشند. او مال را به طور مساوی در بین مردم تقسیم می كند و به عدالت رفتار می نماید، و قضایا را به سرعت فیصله می دهد...

خداوند به وسیله او اسلام را پس از ذلّت به عزّت می رساند. او جزیه را كنار می گذارد و با شمشیر به سوی خدا دعوت می كند، هركس نپذیرد كشته می شود و هركس با او در افتد، زبون می شود.



[ صفحه 151]



از دین خدا آنچه را كه در واقع و حقیقت دین بوده ظاهر می كند، مذاهب دیگر را از روی زمین بر می چیند، و در روی زمین چیزی جز دین خالص باقی نمی ماند». [2] .


[1] اليواقيت والجواهر، ج 2، ص 562 ـ 563، مبحث 56.

[2] كشف الاستار، ص 49 ـ 50.